Едно од најчестите прашања што се поставуваат за градењето конекции е дали детето може да биде премногу поврзано со неговите или нејзините родители. Постои општ страв и мит дека ако се фокусираме премногу на градењето конекции со нашите деца, може да го попречиме нивното растење како независни и зрели луѓе. Напротив,  неможете да сакате премногу, сигурната поврзаност не го забавува растот, туку му дава гориво и го забрзува.

Кога ќе ја погледнете големата слика, крајната цел во воспитувањето на детето е да им помогнеме да станат независни луѓе.

Ние би сакале тие да имаат свој сопствен ум, да ги постават сопствените цели, да донесуваат свои одлуки, да размислуваат за себе, да ги знаат своите граници и да создадат насоки во кои сакаат да се развиваат. Она што ние навистина треба да се запрашаме е: Што треба ние да правиме за да се осигураме дека нашите деца растат на тој начин?

Децата помлади од три години, се залепени како со лепак за своите родители или негуватели. Тие можат да трчаат по нив, да плачат кога не се во близина и да бидат несреќни кога мора да го споделат вниманието на својот родител со другите. Малите деца се гладни за приврзаност, бидејќи се зависни од давателот на грижа. До времето кога ќе стигнат до 5 – 7 години, треба да бидат способни да играат послободно сами со себе, да преземат одговорност за едноставни работи како да се облечат, па дури и да почнат да прават работи како што се раскревање на нивните играчки.

Децата не може да се премногу поврзани, тие може да се недоволно длабоко поврзани. Поврзаноста е наменета да ги направи нашите деца зависни од нас за да може да ги водиме понатаму, секако до одредена возраст и мера. Токму нашата покана за конекција ги ослободува да престанат да бараат љубов и да се фокусираат на раст и развој. Кога децата можат да разберат дека нивните потреби за приврзаност ќе бидат исполнети, тие се ослободени да играат, да истражуваат, да замислуваат и да се движат слободно. Можеби звучи  парадоксално, но кога ги исполнуваме потребите на децата за зависност, всушност ги туркаме кон независност. Како што децата созреваат тие треба да станат способни за преземање на воланот во свои раце, а ние ќе можеме да се повлечеме во консултантска улога.

Кога потребите на децата за приврзаност ќе бидат исполнети, тие веќе нема да бидат преокупирани со тоа да одат по нас. Децата кои не се веќе на предучилишна возраст, а сеуште се прилепени за нас го прават тоа поради несигурност. Токму чувството на сигурност во  поврзаноста ги ослободува децата.

Непријателот на зрелоста не е поврзаноста, туку во несигурните конекции.

Предусловот за раст на децата е во рацете на родителите или старателите. Со други зборови, децата не треба да работат за да добијат љубов. Начините од кои ќе забележите дека потребата на детето не е задоволена се: кога детето се обидува премногу да припаѓа, да се вклопи со останатите, кога се обидува да им угоди на другите за да им се допадне, кога премногу бара внимание, на пример кога е кловн во училницата или кога се труди да одбегнува детски лудории, однoсно се труди да е послушно и повеќе од умерено.

Кога децата чувствуваат дека се важни такви како што се, не чувствуваат потреба да се менуваат себеси со цел да добијат љубов.

Зборувајте им дека се најдобрите и најубави магични суштества на земјата, бидејќи во тоа што веруваат, тоа и ќе постанат.

Слично:

Соопштување на деца за болест и смрт на близок член од семејството ПОТТИКНЕТЕ ЈА ЕМОЦИОНАЛНАТА ИНТЕЛИГЕНЦИЈА КАЈ ВАШИТЕ ДЕЦА! МЕНАЏИРАЊЕ НА ЛУТИНАТА И БЕСОТ ПОСТПОРОДИЛНА ДЕПРЕСИЈА, ПРЕПОЗНАВАЊЕ И СОВЕТИ од Психотерапевт Хаџиванова