Една од причините зошто трајните промени траат толку многу време е што постои огромен притисок во човечката психа за одржување на состојбата на статус кво. Умот е како гумена лента, можете лесно да ја истегнете, но таа ќе се врати назад во својата примарна позиција. Ние едноставно кажано се спротивставуваме на промените.
Луѓето тежнеат кон познатото, удобно ни е во она што ни е познато. Постои основен принцип во длабоките слоеви на несвесниот ум дека познатото е еднакво со безбедност и промената е еднаква со опасност. Ние веруваме дека ни треба токму она од што се обидуваме да се откажеме. Честопати, овие верувања се всушност заблуда, но се држиме многу цврсто до нив.
Ова е водечката причина зошто е толку тешко да се прекине навиката, дури и ако знаеме дека не е добра за нас.
Фројд успешно го споредил процесот на промена со успешен процес на жалење за смртта на некој близок. Тој забележал дека кога станува збор за моќна емоција како тага, промената не се случува преку ноќ. Од ден во ден, малку по малку и болно, човекот што тагува работи низ секој спомен на својот близок. Не постои човек кој природно не ја замислува иднината со своите најблиски. Токму кога ќе ги загубиме, без разлика од која причина, ние мораме да ја оставиме и замислата и очекувањата од таа иднина. Тоа е бавен и болен процес. Но, ако постои желба да се опоравиме од загубата и да одиме напред, ќе го поминеме овој процес.
Некогаш не сакаме да го направиме тоа. Понекогаш не мислиме дека можеме да го направиме тоа. Понекогаш се чувствуваме како да нема крај. Но, всушност и тоа е дел од процесот, чекор по чекор. Ако се држиме до тоа – ако продолжиме да се соочуваме со реалноста на нашата загуба и чувствата што одат заедно со неа – ќе можеме да одиме напред.
Кога зборуваме за промена на самите себе, мора да ја оджалиме и загубата на нашиот однос кон старото јас. Како и во секоја љубовна врска, ние имаме многу силна релација со нашето старо јас. Старото јас е центар на нашиот идентитет – тоа е сè што знаеме до тој даден момент. Дури и ако препознаеме дека има нешто проблематично што треба да се смени во тој стар начин на постоење, нас повторно природно ни доаѓа да се спротивставуваме и да се откажеме од таа промена.
Често се случува да го забрзаме овој процес на промена кој можеби ќе ja донесе посакуваната состојба, посакуваме брз спуст до целта или магично стапче, но начинот тогаш ќе е дисфункционален и на долги стази нема да ни донесе здрава промена.
На пример, долгорочниот успех во слабеењето вклучува мали чекори во насока на „јадење помалку и вежбање повеќе“, така што телото и умот можат да се прилагодат на нова рамнотежа со текот на времето.
Квалитетен психотерапевт, тренер или партнер ќе се дружи со вас во овој бавен процес на два чекори напред, еден назад. Разбирањето дека ова е природата на промената, ни дава сила за истата. Секој чекор напред е загуба на старите начини и вклучува тага и болка во него. Не постои друг начин, но вербата дека промената која доаѓа всушност е добра работа, е самата убавина на процесот.
