Крајната цел на развојот и воспитувањето на секое дете е формирање на зрела, независна, автентична личност. Како значаен дел од тој пат неопходни се здрави граници како и љубов, поддршка и разбирање. Во природата на човекот е да секој од нас проба да ги пробие границите. Ова особено е изразено во детството кога детето исклучиво се води од принципот на моменталното задоволство. Неспорно е дека љубопитноста е од круцијално значење за здрав раст и развој на секое дете, но детето во тие моменти ги усвојува правилата како на пример дека не смее да допира во приклучокот за струја или пак да не ја допира жешката рингла. Ова се првите ограничувања кои имаат безбедносна функција. Како што расте детето, потребно е да се комплицираат правилата со цел да се создаде и поддржи функционалното и да се минимизира нефункционалното однесување, како и пристапот на моментално задоволство, му отстапи место на принципот на реалноста.
Како родители потребно е да поставите цврсти и стабилни граници, доколку не се постават одредени ограничувања кон вашите деца, тоа ќе оди во екстрем на нивна штета. Соодветно поставените граници имаат функција да му помогнат на детето да ги интернализира внатрешните морални вредности и општествени норми, да развие самоконтрола, да развие чувство на одговорност за тоа што зависи од него, да ја вреднува упорноста, трудот и работата, но и да создава доверба кон родителите.
Попустливите родители прават грешки затоа што го негуваат егоцентризмот на детето и верувањето дека „сè е можно за него“, што ќе се рефлектира преку несоодветно однесување во групата врсници, во однос на авторитетите, како и на улица. И кога ќе порасне, таквата личност не знае како да се справи на социјално прифатлив начин во средина во која не му се исполнуваат сите желби. Во интеракција со други карактеристики на личноста, тие можат да манифестираат нарушувања во однесувањето, нарцизам, манипулативност. Слична е ситуацијата и кога станува збор за родителите кои се обидуваат да бидат пријатели со своите деца, бидејќи децата никогаш нема да ги доживеат како авторитет.
Мора да нагласиме дека не е пожелна ниту спротивната крајност. Строгите правила и воената дисциплина, исто така не се сметаат за посакувани начини на образование. Правилното воспитување подразбира љубов и топлина од една страна и дисциплина од друга страна.
Родителите кои премногу ги штитат своите деца и ги чуваат „под стаклено ѕвоно“, извршувајќи ги сите должности во нивно име, ќе го поддржат развојот на несигурност, неодговорност и мрзеливост кај децата. Услуга со против услуга е кога родителите, на кои им е тешко да гледаат како нивното дете е тажно или фрустрирано поради тешка математичка задача, затоа што треба да ја среди собата или да направи проект за биологија, попушта и го решаваат проблемот на детето. Можеби звучи сурово, но не е добро децата секогаш да бидат среќни и задоволни заштитени од непријатни емоции.
Непријатните емоции се исто така составен дел од животот, а детето сигурно ќе се сретне со нив во различни периоди од својот живот, па затоа треба да учи и да се справува со нив. Како возрасни, децата на презаштитнички родители ќе бидат многу зависни и неодлучни во донесувањето одлуки, чекајќи родителите да направат сè за нив.
